PHOTOGRAPHY WEBLOG

Bijna dertig jaar geleden werd Ahmet Polat geboren in het Brabantse dorp Fijnaart. Zijn moeder is Nederlands, zijn vader Turks. Maar Ahmet Polat bleef een buitenstaander. De vragen - waar hij vandaan kwam en waarom hij in Nederland woonde - hielden niet op. En de opmerking 'wat spreek jij goed Nederlands' kon hij niet meer horen.

Ook toen hij eenmaal afgestudeerd fotograaf was en tentoonstellingen en boeken maakte (bijvoorbeeld over Turkse migranten in Dordrecht), veranderde dat nauwelijks. 'Ik had het gevoel dat ik niet serieus werd genomen. Dat men mijn werk schattig vond, op een manier van: wat leuk dat de Turkse fotograaf nu ook iets te doen heeft.'

Dat gevoel beheerste dusdanig zijn leven dat hij begin 2005 de auto pakte, dagen achtereen reed en zich in Turkije vestigde. Het was dezelfde route die zijn vader begin jaren zestig had afgelegd. Alleen dan omgekeerd.

Inmiddels is Istanbul zijn thuisbasis, is hij verloofd met een Canadese make-up artist en gaat het goed met zijn werk. In 2006 ontving hij in New York de Infinity Award, een prijs voor veelbelovende jonge fotografen. Hij is trots, zegt hij in een Istanbuls café in de hippe buurt Beyoglu. Ahmet Polat draagt een Prada-trui, heeft goed verzorgde stoppels en zijn krullen zijn half lang.

In Turkije merken mensen ook wel dat ik een buitenlander ben, geeft Ahmet Polat toe. 'Ze hebben zoiets van: je praat misschien wel anders, maar je bent er toch een van ons. In Nederland was dat precies omgekeerd.'

Het was wel even wennen in Turkije. 'Natuurlijk had ik een romantisch beeld van Turkije. Ik was er alleen maar op vakantie geweest. Dan zijn je familie en vrienden blij je te zien en is alles leuk.' Toen hij in 2005 daadwerkelijk ging, merkte hij meteen dat hij een Nederlandse Turk is, of zoals hij het zelf noemt: een calvinistische Turk is. 'Afspraak is afspraak - dat werkt hier niet.'

Overweegt hij ooit nog naar Nederland terug te keren?

Nooit, antwoordt Polat. Hij heeft ook nog geen moment spijt gehad van zijn beslissing. 'Dat zal ik ook nooit hebben. Ik heb hier een goed netwerk.'

Vanochtend nog voelde hij zich zielsgelukkig. 'Ik stond op een boot die de Bosporus over ging. Het regende, maar het uitzicht was overweldigend. Het is een stad met zo'n 15 miljoen mensen. Zo groot, en toch heb ik het gevoel dat ik de hele stad ken. Ik ga er dagelijks kriskras, boem boem boem, doorheen om te fotograferen.'

Hij weet het zeker: als hij in Nederland was gebleven, was hij nooit zo succesvol geworden. 'Begrijp me niet verkeerd. Nederland is geen slecht land, maar er was geen ruimte, voor mij, daarom ben ik vertrokken. Hier is wel ruimte voor me.'

Bron: de Volkskrant.


Streetlife in Istanbul. Foto Ahmet Polat